Iñaki Segurolaren Sed quia sua lana harrigarria da, originala zein konplexua. Hemen liburua ulertzeko gida bat aurkezten da, ideia nagusi deskribatuz, ahalik eta modu errazen. Liburuan agertzen diren mekanika kuantikoari buruzko aipamenak bereziki aztertuko ditut.
Hemen Kripkeren argumentu sonatuenetariko bat azalduko dugu, fisikalismaren kontrako argumentu modala, alegia, 7 urratsetan eta ahalik eta modurik klaroen.
51 urteren bueltan, Jean-Louis Davantek aitortu du publikoki Matalazen azken hitzak asmatuak direla. Horrek aukera ematen digu tradizio eta sinboloen jatorriaz hitz egiteko, baita gezur esateaz ere.
Peter Strawson-en metafisikaren oinarrizko elementua ‘partikularrak’ dira. Hemen azaltzen da ‘partikularrak’ zer diren, zer den identifikagarritasuna eta zer den identifikagarritasuneko menpekotasuna
Saul Kripke-k designatzaile zurrunen konzeptua azaltzen du. Haatik, nik abantaila baino arazo asko aurkitzen dizkiot. Hemen designatzaile zurrunen kontrako argudio berri baten zirriborroa aurkezten da: datu-baseren argumentua.
Iñaki Segurolak honako arazo teologikoa salatzen du: Jainkoak ez zuen ex-nihilo mundua egin, argia ez baitzuen egin, baizik eta hel egin. Bestealdetik, Saul Kripkeren designatzaile zurrunaren konzeptua argia-ri aplikatzen ahal zaio. Nire ustez guzti hau lotuta dago.
Akiles eta dordokarena Zenon Eleakoaren bigarren paradoxa da. Hemen, paradoxa eta haren ebazpen matematikoa aurkezten da, serie konbergenteen bidez. Horrela hobeki ulertzen baita paradoxak sortzen duen lilura.
Bernart Etxepare eta prozesu filosofia elkar lotuta daude. “Jalgi hadi dantzara” deiadar eder horretan datza esteka. Mugimenduaren deiadarra baita.
Sed quia sua-n agertzen den “iritzia” konzeptuaren harira, judizio, epai eta iritziaren arteko loturak aztertuko ditugu hemen.
Sed quia sua-n Iñaki Segurolak “uste, ezuste eta huste” konzeptuak aurkezten du. Hemen, guzti honek Hegelen metodo dialektiko eta Oteizaren “hutsa” konzeptuarekin zerikusirik ote duen aztertuko dugu.